
OBMOC voert jazzstandards uit als ware het popliedjes, en vormt popklassiekers om tot (toekomstige?) jazzstandards. In andere woorden: we spelen "liedjes langs de rand van het American Songbook". En dat "American" nemen we ruim, want ook eigen, Franstalig, werk passeert in onze optredens de revue.
We zijn niet vies van eigenzinnige, en soms eigenaardige, arrangementen, maar storten ons met evenveel plezier op gevoelige ballads, spierballen-swing en stuiter-latin. Wel altijd met de lucht en de ruimte die een drums- en pianoloze bezetting met zich mee brengen.
Om wat voorbeeldjes te noemen: het late-avondlied "One for my baby" blijkt het uitstekend zonder barpiano te kunnen, "Softly, as in a morning sunrise" krijgt een tweede leven als (bijna) rockabilly-deun en "It don't mean a thing" is bij ons, uiteraard, niet in swing.